Οι «ειδικοί» εκδρομείς κατέκλυσαν την παραλία τής Αιγείρας...

Καθόλου ασυνήθιστο το θέαμα να κυκλοφορεί κάποιος με αναπηρικό αμαξίδιο στους δρόμους τής Αιγείρας.
Το να δεις όμως ένα γκρουπ από δέκα – είκοσι αμαξίδια να περιδιαβαίνουν την παραλία μας, από Κριό μέχρι Θολοπόταμο, σίγουρα δεν είναι κάτι καθημερινό.
Τους ακολουθήσαμε, 7/5/2010, για λίγο στην παραθαλάσσια βόλτα τους, θέλοντας να καταγράψουμε τις πρώτες σκέψεις και αντιδράσεις τους από την επίσκεψη στην Αιγείρα.
Αντιληφθήκαμε αμέσως ότι ήταν μια ωραία παρέα, αποτελούμενη από άτομα με αναπηρία, τους γονείς τους και τους θεραπευτές τους. Φυσικά, είχαν έρθει από την Αθήνα και ήταν μέλη ιδιωτικού φυσικοθεραπευτηρίου που ασχολείται με τη Φυσιο-Εργο-Λογο Θεραπευτική Αποκατάσταση Παιδιού - Ενήλικα.
Οι ετήσιες δραστηριότητές τους περιλαμβάνουν και τον προγραμματισμό μίας ημερήσιας εκδρομής.
Έτσι, αυτή τη φορά βρέθηκαν στην Αιγείρα. Διάχυτος ο ενθουσιασμός τους αλλά και ένα σημαντικό παράπονο (ασήμαντο για κάποιους), που μας εξέφρασαν αυθόρμητα:
- Βρεθήκαμε στην όμορφη πόλη σας, και μέσα στο πράσινο φόντο απολαύσαμε (οπτικά) μια ολοακάθαρη θάλασσα. Διαπιστώσαμε, όμως, ότι δεν υπάρχει καθόλου πρόσβαση για τους αναπήρους. Αυτή δυστυχώς είναι μια καθημερινή διαπίστωση, η ύπαρξη δηλ. πολλών δυσκολιών για τους αναπήρους, που θα έπρεπε να έχουν μπει σε μια δρομολόγηση για την εξεύρεση των απαραίτητων διευκολύνσεων...
- Θέλησα, ως «οικοδεσπότης», να δικαιολογήσω τη μη ύπαρξη κατάλληλης ράμπας στις Αιγειράτικες αμμουδιές, λέγοντάς τους ότι, παρά το γεγονός της συνεχούς αναφοράς μέσα από τις σελίδες τού «Φ» δεν προχώρησε τίποτα, λόγω της διάβρωσης των παραλίων του Κορινθιακού και της άστοχης τοποθέτησης των μπαστουνιών που μείωσε δραματικά την αμμουδιά κατά μήκος τής ακτής. Διαισθάνθηκα, όμως, ότι όλα αυτά θα ήταν δυσνόητα στους συνομιλητές μου και αρκέστηκα να τους πω μόνο ότι,  εκκρεμεί εδώ και δύο χρόνια η εφαρμογή Νομαρχιακού προγράμματος από τους Δήμους...
- Εμείς, βέβαια, περάσαμε πολύ ωραία, γιατί είμαστε θετικοί άνθρωποι και γιατί έχουμε μάθει από τις δυσκολίες να αντλούμε πείσμα και αγωνιστικότητα για το μέλλον. Ευχαριστούμε την εφημερίδα σας για τη φιλοξενία και ευελπιστούμε ότι θα εισακουσθούν κάποτε και τα αιτήματα των αναπήρων σ’ αυτή τη Χώρα, μου είπαν οι «ειδικοί» επισκέπτες μας, αποχαιρετώντας με αργά το απόγευμα...
Κώστας Ρόζος